นั่งสมาธิแล้วมีความสุขอย่างไร

ความสุขที่ทุกคนแสวงหา ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่อยากมีความสุข แม้จะพยายามไปหาความสุขกับคนที่เรารัก ไปหาความสุขกับสถานที่ที่เราอยากไป หรือไปหาความสุขกับสิ่งของที่เราอยากได้ แต่ความสุขนั้นก็มาแค่แป๊ปเดียว แล้วก็จากเราไป แต่มีคนหนึ่ง บอกฉันว่าความสุขมันไม่ได้อยู่ไกลหรอก มันอยู่ในตัวเรานี่แหละ คนนั้นก็คือ หลวงพ่อธัมมชโย ท่านจะพูดเสมอว่า การนั่งสมาธิจะทำให้เราเจอความสุขที่แท้จริงภายในตัวเราเอง แล้วฉันก็ได้ฝึกสมาธิจนสามารถรู้สึกได้ว่า ความสุขมันอยู่ในตัวเราจริงๆ แล้วแถมยังสามารถขยายใจแผ่ความสุขออกไปยังคนรอบๆข้างได้ด้วย ยิ่งเราแผ่ความสุขความเมตตาได้มากเท่าไรความสุข ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น แล้วยิ่งถ้าเรานั่งสมาธิ แล้วใจเราหยุดนิ่งไม่มีความคิดอะไรเลย ใจเราจะโล่งว่างเบาสบาย เหมือนตัวเองลอยได้ ซึ่งความสุขแบบนี้ไม่เคยได้จากคน สัตว์ สิ่งของเลย ไม่ต้องเสียเงิน ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น แค่นั่งเฉยๆ ความสุขจากการนั่งสมาธิ ทำให้เรารักตัวเองมากขึ้น เห็นคุณค่าของตัวเอง ทำให้เรามีกำลังใจในการดำเนินชีวิต ปล่อยวางเรื่องราวต่างๆได้ง่าย ไม่เสียใจอะไรจนเกินไป แต่หลวงพ่อบอกว่า ถ้านั่งสมาธิจนเข้าถึงพระธรรมกาย ก็จะมีความสุขมากขึ้นอีก ยิ่งนั่งยิ่งมีความสุข วันนี้ฉันยังอยู่ในขั้นฝึกหัด แม้จะมีประสบการณ์ในการฝึกสมาธิอันน้อยนิด แต่อย่างน้อยใจของฉันก็เคยสัมผัสความสุขที่เกิดจากสมาธิ ความสุขที่เกิดจากตัวเอง ทำให้ฉันเชื่อมั่นคำสอนของพระพุทธเจ้ามากขึ้น และการทำพระนิพพานให้แจ้ง คนธรรมดาอย่างฉันก็มีสิทธิ์ เพียงแค่ทำใจหยุดนิ่งไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ดเหนือสะดือขึ้นมาสองนิ้วมือ เวลาที่เราฝึกสมาธิได้ผลดี เราจะรู้สึกว่า ไม่อยากได้อะไรแล้ว ขอแค่ให้ได้นั่งสมาธิ นึกถึงองค์พระในตัวของเราก็พอ  ฉันโชคดีจริงๆที่เกิดมาพบพระพุทธศาสนา และศรัทธาคำสอนของพระพุทธเจ้า ขอบคุณหลวงพ่อธัมมชโยที่เมตตาสอนพวกเราให้เข้าใจคำสอนของพระพุทธเจ้า และยำ้ให้พวกเรานั่งสมาธิจนสามารถเข้าถึงพระธรรมกายในตัวให้ได้เพื่อให้พ้นทุกข์และพบสุขที่แท้จริง

ชีวิตเด็กวัดพระธรรมกาย

หลังจากที่เรียนจบปริญญาตรีแล้ว ส่วนใหญ่ก็พากันออกหางานทำ  แต่มีเด็กบางกลุ่มที่รู้สึกว่าอยากจะเข้าวัดเพื่อมาช่วยงานพระพุทธศาสนา ฉันและก็เพื่อนๆของฉันมีความคิดคล้ายๆกัน ไม่ใช่ว่าหางานทำไม่ได้ ส่วนตัวฉันมีทางเลือกที่ดี คือ เรียนจบแล้วก็ไปอยู่อเมริกา ไปหางานทำและเรียนต่อที่โน่น ซึ่งถ้าเป็นคนส่วนใหญ่ก็คงตอบตกลง แต่สำหรับฉัน รู้สึกว่ายังไม่อยากไป เพราะรู้สึกชีวิตตัวเองผูกพันอยู่กับวัดพระธรรมกายตลอด เห็นการทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาอย่างจริงจังของหลวงพ่อธัมมชโยแล้ว รู้สึกอยากเป็นส่วนหนึ่งในงานนั้นๆ ฉันจึงตัดสินใจมาเป็นอาสาสมัครช่วยงานวัดอย่างเต็มตัว บางคนคงคิดว่าสงสัยได้ค่าจ้างเยอะสิ แต่เปล่าเลย ฉันได้ เงินเดือนเดือนละ3,000บาท กินข้าวเที่ยงที่ทางวัดจัดให้ และทำงานตั้งแต่เวลา 8.30-17.30 น. แต่รู้มั้ยแม้ดูชีวิตจะไม่หรูหรา อยากจะบอกว่าเป็นชีวิตที่มีความสุขมาก ตื่นเช้ามาฉันรู้สึกว่า ตัวเองมีคุณค่า ฉันได้ทำหน้าที่ผลิตสื่อธรรมะ ที่เนื้อหาเต็มไปด้วยคำสอนของพระพุทธเจ้า เพื่อส่งสื่อธรรมะไปยังสถานีวิทยุทั่วประเทศ เพื่อให้สถานีเปิดในต้นชั่วโมง ถ้าใครได้ฟังก็จะทำให้เกิดข้อคิดและนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ ถ้าวันไหนงานไม่มากจนเกินไปฉันก็จะได้ไปทำบุญถวายภัตตาหารเพลแด่พระภิกษุสงฆ์ พอกินข้าวเสร็จก็แบ่งเวลานั่งสมาธิสักหนึ่งชั่วโมง แล้วค่อยมารับบุญต่อ ที่วัดพระธรรมกายจะใช้คำว่ารับบุญแทนคำว่าทำงาน เพราะคำว่ารับบุญ เป็นการทำออกมาจากใจ ทำด้วยความเต็มใจ มีความสุขที่ได้ทำ แต่ทำงาน คือ ทำออกมาจากใจหรืออาจจะทำเพื่อเงิน  ฉันรับบุญถึง5โมงครึ่ง หลังจากนั้น ในตอนเย็นก็จะไปบูชามหาธรรมกายเจดีย์ ซึ่งจะมีพระอาจารย์นำทำพิธี นั่งสมาธิ รวมใจให้สงบแล้วก็นำสวดมนต์ชยันโต บูชามหาธรรมกายเจดีย์ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปกว่า1ล้านองค์  เป็นตัวแทนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นั่นคือ เราก็ได้บุญจากการบูชาพระพุทธเจ้าไปอีก ชีวิตเด็กวัดของฉันยังไม่จบ แต่นี่แค่ส่วนหนึ่ง ถ้าเทียบกับเพื่อนๆของฉัน ที่ตัดสินใจเป็นอุบาสิกา รักษาศีล8 มีกิจกรรมในแต่ละวันที่เคร่งครัดมากกว่า แต่ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะไหน แต่เราก็คือเด็กวัดพระธรรมกาย ที่มีความสุข รู้เป้าหมายชีวิตของตัวเองว่าเกิดมาทำไม ตื่นเช้ามาไม่ต้องวิ่งกระหืดกระหอบไปทำงานไหนจะเจอรถติด เจอเรื่องวุ่นวายมากมาย แต่กลับกัน ตื่นเช้ามาเราสวดมนต์นั่งสมาธิ และไปถวายภัตตาหารเช้าแด่พระภิกษุสงฆ์ ขอยำ้อีกครั้งว่าชีวิตเด็กวัดพระธรรมกายไม่ได้สวยหรูแต่มีความสุขมากๆ ติดตามชีวิตเด็กวัดพระธรรมกายของฉันได้ในตอนต่อไปนะคะ

ความกตัญญู

ความกตัญญูใครๆก็รู้จัก แต่จะมีสักกี่คนที่เข้าใจมันจริง แต่วัดพระธรรมกายทำให้ฉันซาบซึ้งคำว่า ความกตัญญู เริ่มตั้งแต่คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูงผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกาย คุณยายเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อวัดปากนำ้(สด จนทสโร) ท่านเป็นผู้ที่เชื่อฟังคำสั่งสอนของหลวงพ่อวัดปากนำ้มาก โดยเฉพาะเรื่องการฝึกสมาธิ ท่านทำตามที่หลวงพ่อสอนทุกอย่างจนเชี่ยวชาญในวิชชาธรรมกาย ก่อนที่หลวงพ่อสดจะมรณภาพก็สั่งให้คุณยายรอผู้ที่จะมาสืบทอดวิชชาธรรมกายที่วัดปากนำ้ คุณยายก็ไม่ไปไหน ทั้งๆที่จะไปไหนก็ได้ ไปตั้งสำนักเองหรือทำตั้งตัวเป็นใหญ่แต่คุณยายไม่คิดแบบนั้นยังคงทำตามสิ่งที่หลวงพ่อสดสั่งไว้ และในที่สุดหลวงพ่อธัมมชโยก็ได้มาพบคุณยายที่วัดปากนำ้จริงๆ และได้ฝึกสมาธิกับคุณยาย จนตัดสินใจบวชพระ และได้ย้ายมาสร้างวัด ที่เป็นวัดพระธรรมกายในปัจจุบัน ตั้งแต่ที่ฉันได้เข้ามารู้จักวัดพระธรรมกาย งานแรกที่ฉันเห็นความกตัญญูของหลวงพ่อธัมมชโยที่มีต่อคุณยายอาจารย์ผู้เป็นครูบาอาจารย์ของท่าน หลวงพ่อธัมมชโยได้นิมนต์พระกว่า30000วัด มารับถวายสังฆทาน ในงานสลายร่างคุณยายอาจารย์ ฉันอยู่ในเหตุการณ์วันนั้น ฉันได้เป็นอาสาสมัคร คอยต้อนรับดูแลสาธุชน พวกเรารับบุญกันตั้งแต่เที่ยงคืนก่อนวันงาน มีรถบัสเข้ามาในวัดมากมายพวกเราไปยืนต้อนรับหน้าวัด ตั้งแต่เที่ยงคืนจนถึง10โมงเช้า ช่วงบ่ายเราก็เริ่มลงพื้นที่ หน้ามหาธรรมกายเจดีย์เตรียมจัดสาธุชนลงพื้นที่ลงลานธรรมหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ เพื้อให้สาธุชนนั่งอย่างเป็นระเบียบ ช่วงเย็นพิธีถวายสังฆทานเริ่มขึ้น และก็มีพิธีอัญเชิญร่างคุณยายคือพูดง่ายว่าจะเป็นการนำศพมา แต่พิธีวันนั้นศักดิ์สิทธิ์ โลงทองคำที่มีร่างของคุณยายอาจารย์นอนสงบนิ่ง ถูกเคลื่อนย้ายมาด้วยนกยูงขนาดยักษ์ นำขบวนด้วยพระและริ้วขบวนที่อลังการ ดูงดงาม เป็นภาพที่สะกดทุกสายตาทั้งพระและญาติโยมกว่าแสนคน ทำให้นึกถึงความกตัญญูที่หลวงพ่อธัมมชโยที่มีต่อคุณยายอาจารย์ ท่านทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อให้งานนี้ออกมายิ่งใหญ่ เพื่อประกาศคุณของแม่ชีคนหนึ่งแต่สามารถสร้างวัดได้ใหญ่โตมีผู้คนศรัทธามากมายและที่สำคัญสร้างพระให้เป็นพระแท้ สร้างคนให้เป็นคนดีได้มากมายขนาดนี้ งานในวันนั้นฉันเข้าใจหลวงพ่อมากว่าท่านทุ่มเท เพราะฉันก็ทุ่มเทสุดๆเหมือนกันเที่ยงคืนของก่อนวันงานจนถึงตี1ของวันงานรับบุญเต็มที่ หลังจากนั้นหลวงพ่อธัมมชโย ท่านก็ประกาศคุณของหลวงปู่สด ขอเรียกหลวงปู่ละกัน ถนัดกว่า ด้วยการจัดโครงการธุดงค์ธรรมชัย คือให้พระกว่าพันรูปที่ฝึกตัวดีแล้วในช่วงเข้าพรรษา เมื่อออกพรรษาก็ให้ออกมาโปรดญาติโยม โดยเดินไปตามเส้นทางตามประวัติของหลวงปู่สด ตั้งแต่บ้านเกิด วัดที่บวชเรียน วัดที่บรรลุธรรม วัดที่เผยแผ่ธรรม โดยมีรูปหล่อทองคำของหลวงปู่นำขบวนพระธุดงค์และให้ญาติโยมมารอต้อนรับพระตลอดทางเดินของพระ ซึ่งสร้างความศรัทธาต่อพระพุทธศาสนาขึ้นมากมาย แต่ละสถานที่ที่ไปก็มีรูปหล่อทองคำประดิษฐานที่นั่น รูปหล่อทองคำตอนนี้มีองค์ที่8แล้ว ไม่น่าเชื่อ แต่ก็เป็นความจริง สิ่งที่หลวงพ่อธัมมชโยท่านได้ทำเพื่อต้องการประกาศคุณความดีของครูบาอาจารย์ไม่ได้หวังชื่อเสียง เราลูกศิษย์จึงเข้าใจและพร้อมออกมาแสดงความกตัญญูต่อหลวงพ่อธัมมชโยเช่นกันที่ท่านเป็นครูสอนให้เราได้เข้าใจคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า "ความดี คนดีทำง่าย คนชั่วทำยาก ความกตัญญู คนดีทำง่าย คนชั่วทำยาก"

เข้าวัดพระธรรมกายแล้วชีวิตดีขึ้นอย่างไร

ตั้งแต่ได้เข้าวัดพระธรรมกาย ก็เจอเพื่อน พี่ น้องที่เป็นกัลยาณมิตรคอยชักชวนให้ทำแต่สิ่งที่ดีมาตลอด พอได้ศึกษาคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงปู่สด จนทสโร หลวงพ่อธัมมชโย และคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ก็ยิ่งทำให้เข้าใจชีวิตมากขึ้น รู้เป้าหมายชีวิตของตัวเองว่าเกิดมาเพื่อ ทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี เผยแผ่พระพุทธศาสนา และนำคำสอนของพระพุทธเจ้าไปสู่ใจของทุกๆคน และชวนทุกคนมานั่งสมาธิ ไม่ว่าจะเป็นเชื้อชาติศาสนา เผ่าพันธ์ไหนก็แล้วแต่ ขอให้เป็นมนุษย์ ก็สามารถนั่งได้และจะพบความสุขที่แท้จริงคือพระธรรมกายที่อยู่ภายในตัวของทุกๆคน และเมื่อทุกคนพบสิ่งที่เหมือนกัน โลกจะสงบสุข จะไม่มีสงคราม ไม่มีการเบียดเบียนทำร้ายกัน หลวงพ่อธัมมชโยบอกแบบนี้บ่อยๆ แค่ได้รับรู้ว่าวัตถุประสงค์จริงๆที่วัดพระธรรมกายทำอยู่ ทำให้ฉันกลับมามองตัวเองว่าเราต้องเริ่มจากตัวเองก่อน ฉันนั่งสมาธิทุกวัน บางครั้งฉันได้ไปฝึกงานกับเพื่อน เพื่อนๆจะไปเล่นไพ่ กินเหล้ากัน แต่ฉันขอตัวกลับห้องไปนั่งสมาธิ มีเพื่อนบางคนอยากไปอยู่เป็นเพื่อน พอฉันนั่งสมาธิเสร็จแล้ว เพื่อนบอกแค่มองฉันนั่งสมาธิก็มีความสุขแล้ว ฟังแค่นี้ก็รู้สึกดี นี่แค่ดูยังมีความสุข แล้วถ้าทุกคนได้มานั่งด้วยกันพร้อมๆกันความสุขจะมากมายขนาดไหน ฉันได้ชวนพ่อแม่เข้าวัดปฏิบัติธรรม แม่เริ่มตื่นมาสวดมนต์ทำวัตรเช้า วัตรเย็น นั่งสมาธิ พ่อก็เริ่มค่อยๆเลิกดื่มเหล้า เข้าวัดทำบุญมากขึ้น เห็นชัดเลยว่าบุญที่ได้ทำบ่อยๆกับวัดพระธรรมกาย ช่วยให้ชีวิตครอบครัวของฉันดีขึ้น ทำธุรกิจก็ราบรื่น เงินทองก็มีมาให้ใช้ไม่ขาดมือ แต่บ้านเราจะไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย จะเก็บเงินไว้ทำบุญเพราะเรารู้ว่า วัดพระธรรมกายจะนำเงินที่เราทำบุญไปใช้ในงานพระศาสนาอย่างเต็มที่ เช่นโครงการบวชพระ บวชเณรเป็นแสนสร้างคนดีมากมาย เด็กดีวีสตาร์นักเรียนจากทั่วประเทศมากันเป็นแสนมาศึกษาเรื่องพระพุทธศาสนา นรก สวรรค์ ซึ่งวัดพระธรรมกายก็จัดนิทรรศการแบบสมจริงทั้งแสงสีเสียง ใช้งบเป็น100ล้านก็เป็นเงินที่พวกเราทำบุญไป เราเห็นแบบนี้ก็ปลื้ม สถานที่ต่างๆเช่น มหารัตนวิหารคด รอบมหาธรรมกายเจดีย์ก็รองรับพระที่เรานิมนต์มารับสังฆทานในวันที่22เมษายนของทุกปี 20000บ้าง 30000บ้าง โอ้โหแค่นี้ก็ปลื้มแล้ว มาวัดพระธรรมกายชีวิตเรามีคุณค่า ได้ทำสิ่งที่มีประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น ได้เป็นผู้ให้ และได้ปฏิบัติธรรมค้นพบความสุขอย่างง่ายๆด้วยตัวเราเอง

ชีวิตดีขึ้นเมื่อบุญมาถึง

ตั้งแต่เกิดมาเราก็ได้ยินคำว่าไปทำบุญ แต่ถ้าไม่ได้ศึกษาจริงๆก็คงไม่เข้าใจว่าบุญคืออะไร ทำไปแล้วได้อะไร ส่วนฉันโชคดีที่มีครูบาอาจารย์ คือหลวงพ่อธัมมชโย ท่านได้ออกมาอธิบายเรื่องของบุญให้เราเข้าใจ ท่านจะยกตัวอย่างว่า เรามีบุญมากที่เกิดมาเป็นคน และมีบุญมากขึ้นอีก เมื่อเราเกิดมาเป็นคนมีอวัยวะครบ ไม่ง่อยเปลี้ย บ้าใบ้ หรือปัญญาอ่อน หากว่าเรามีฐานะดี มีกินมีใช้ นั่นก็ยิ่งมีบุญมากขึ้นไปอีก และที่มีบุญมากที่สุดคือ ได้มาพบพระพุทธศาสนา เมื่อพบแล้วก็ยังเข้าไปศึกษา มีความคิดเป็นสัมมาทิฐิ เชื่อในคำสอนของพระพุทธเจ้า และหากเป็นผู้ชาย ได้บวชเป็นพระภิกษุสงฆ์ ตั้งใจปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ยิ่งเป็นคนมีบุญมากที่สุด หลวงพ่อ สอนให้เราเข้าใจเรื่องบุญ เปรียบเทียบบุญกับบาปให้ฟัง แล้วยังสอนอีกว่าการทำบุญมีตั้ง10วิธีคือ บุญกิริยาวัตถุ 10ประการ คือ ให้ทาน รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนา อ่อนน้อมถ่อมตน ช่วยเหลืองานเพื่อส่วนรวม อุทิศส่วนบุญ อนุโมทนาบุญ ฟังธรรม แสดงธรรม และทำความเห็นให้ถูกต้อง ฉันทำตามที่หลวงพ่อสอนทุกอย่าง ให้ได้ทุกข้อ ลองสังเกตชีวิตตัวเองว่าดีขึ้นได้เจอเพื่อนดีๆ ได้มีงาน มีเงิน ทำธุรกิจง่ายๆ มีเวลาเข้าวัดปฏิบัติธรรมโดยไม่ต้องกังวลเรื่องทำมาหากินมากนัก สุขภาพแข็งแรง ไม่ป่วยหนัก พ่อกับแม่แข็งแรงไม่เจ็บป่วย ไปเข้าวัดปฏิบัติธรรมด้วยกัน มีข้อคิดหลักธรรมดีๆมาสอนตัวเอง ให้กำลังใจตัวเองได้เสมอ เจอปัญหาหนักแค่ไหนก็นำหลักธรรมขึ้นมาพิจารณาสอนตัวเองได้ ชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้มีความสุข เป็นเพราะผลบุญที่เคยทำมาในอดีต และถึงเวลาบุญส่งผล เพราะฉะนั้นในชาตินี้ก็ต้องทำบุญให้เยอะๆไว้ เพื่อในอนาคตหรือชาติหน้าจะได้มีชีวิตที่สุขสบายแบบนี้หรือดีกว่านี้อีก

บุญที่ฉันปลื้ม

บุญนั้นไม่มีขาย อยากจะได้ก็ต้องทำเอง ชวนพ่อ ชวนแม่ไปวัด ตะละล่า เดี๋ยวพระท่านจัดให้เราเอง ฉันได้ยินเพลงนี้บ่อยๆ ร้องจนติดปาก แต่ในเรืี่องจริง การที่เราได้ไปทำบุญใส่บาตรกับพระภิกษุสงฆ์ เราก็มีความรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจสบายใจ ได้เห็นคนทำบุญ แล้วเอาบุญมาฝากเราก็อนุโมทนาบุญกับเขาไปด้วย สำหรับฉันถ้าถามว่าปลื้มบุญไหนมากที่สุด ฉันก็บอกเลยว่าปลื้มทุกๆบุญที่ทำมา แต่ที่จำได้ ก็เช่น ฉันได้ไปตักบาตรพระเป็นหมื่นรูป ในหลายครั้งและในหลายที่ ได้เห็นพระมารวมกันเยอะๆ หรือจัดถวายสังฆทานพระ20000วัด 30000วัดบ้าง ในวันที่22เมษายนของทุกๆปีที่วัดพระธรรมกาย ฉันว่าเป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก เพราะกว่าจะเตรียมงานให้เรียบร้อยก็ต้องใช้บุคลากรเป็นจำนวนมาก แต่สิ่งที่วัดพระธรรมกายจัดงานออกมาได้สำเร็จอก็เกิิดจากความเลื่อมใสศรัทธา ใครมีกำลังทรัพย์ก็นำปัจจัยมาช่วย ใครไม่มีทรัพย์ก็นำกำลังกายมาช่วย จัดสถานที่บ้าง ฉันก็เป็นคนหนึ่ง ในช่วงสมัยยังเรียนมหาลัย ฉันมาช่วยเขาเตรียมสถานที่ในการจัดงานถวายสังฆทานพระ30000รูป ทั้งเตรียมโต๊ะ เก้าอี้ ไทยธรรมต่างๆ

โดยเฉพาะการพับผ้าไตรจีวร หลวงพ่อให้พวกเราช่วยกันพับผ้าไตรซึ่งต้องใช้ความประณีตมากๆ เพราะการถวายของที่ประณีตแด่พระภิกษุ ถือเป็นการให้ความเคารพและตัวเราเองก็ได้เจอสิ่งที่ประณีต ดูแล้วสบายตาสบายใจ ฉันตั้งใจในทุกๆงาน ในบางปีก็มีโอกาสได้รับบุญนิมนต์พระภิกษุสงฆ์แถวบ้านให้ไปร่วมงานถวายสังฆทานที่วัดพระธรรมกาย ทุกสิ่งที่เราทำไปก็เพียงเพื่ออยากได้บุญ ถึงไม่มีเงินเราก็ช่วยงานพระศาสนาได้ แต่ถ้าเรามีเงินก็ดีกว่า เพราะจะได้นำเงินมาทำบุญและก็นำกำลังกายมาช่วยงานด้วย คงไม่แปลกอะไรที่หลวงพ่อธัมมชโยจะสอนให้เราทำทานอย่างเต็มที่เต็มกำลังของตนเอง เพราะการทำทาน อานิสงส์คือ ทำให้เรามีสมบัติไม่ยากจน คงไม่มีใครอยากจนอยู่แล้ว แค่ไม่มีเงินกินข้าวก็ทรมานแล้ว  พอไม่ยากจนก็มีเวลามาคิดเรื่องการทำความดีอย่างเดียว ถ้าไม่เชื่อลองดูข่าวตอนเช้าสิ ปล้นร้านทองเอาเงินไปเลี้ยงลูก ขายยาบ้าเอาเงินไปใช้หนี้ สารพัดเลยตัวการอย่างเดียวคือไม่มีเงิน ทำให้ทำบาปได้สารพัด งั้นคงไม่แปลกอะไรที่หลวงพ่อธัมมชโยจะสอนให้พวกเราทำทาน รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนา เพราะบุญอยู่เบื้องหลังความสุขและความสำเร็จ...

นั่งสมาธิแล้วชีวิตดีขึ้นอย่างไร

การได้มารู้จักวัดพระธรรมกายและหลวงพ่อธัมมชโย ทำให้ฉันสนใจการฝึกสมาธิมากขึ้น ปิดเทอมตอนเรียนมหาลัยปี2  ตอนแรกฉันตั้งใจจะเรียนซัมเมอร์ แต่พี่ๆอาสาสมัคร ชวนให้น้องๆเข้าโครงการ ธรรมทายาทหญิง โครงการนี้ถ้าเป็นของผู้ชายคือบวชพระ  ถ้าเป็นผู้หญิงก็รักษาศีล8  ปฏิบัติธรรม ตอนแรกฉันปฏิเสธเพราะยังไงก็ต้องเรียนซัมเมอร์ เพราะวิชานี้ยากมาก ใครเรียนเกษตรจะรู้กิตติศัพท์ดี เจนเคม ออเคม หรือวิชาเคมีนั่นเอง โคตรยาก เพื่อนๆลงเรียนซัมเมอร์กันหมดแล้วฉันไม่เรียนได้ไง พี่อาสาสมัครสาวสวยคนหนึ่งจาก คณะเภสัชศาสตร์ มหาลัยจุฬา มานั่งคุย นั่งเล่าว่าโครงการธรรมทายาทหญิงดี นั่งเล่าซะจนฉันยอมสมัครเข้าอบรม และยอมไปดรอบวิชาที่ลงเรียนไว้  วันแรกที่ได้เข้าโครงการ ฉันมีเพื่อนจากหลายๆสถาบันมารวมกัน แรกๆฉันก็ยังไม่คุ้น แต่เวลาผ่านไปหลายวัน พวกเราเริ่มรู้จักกันมากขึ้น พระอาจารย์จะสอนมารยาทในการรับประทานอาหารให้เรียบร้อย ระหว่างทานข้าวใจก็ทำสมาธิไปด้วย โดยนำใจตรึกนึกถึงศูนย์กลางกายไว้ พระอาจารย์บอกว่าเวลาเราปฏิบัติธรรมในรอบ เราจะได้รวมใจได้เร็วไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ต้องมานั่งปรับใจใหม่ และก็มีพี่เลี้ยงที่น่ารัก ที่คอยเล่าธรรมะดีๆให้พวกเราฟัง เราได้เรียนรู้วัฒนธรรมชาวพุทธ ได้ฝึกสมาธิอย่างจริงจัง เช้า สาย บ่าย เย็น ผลการปฏิบัติธรรมดีขึ้น ใจสงบนิ่งสบาย บางทีก็สว่างขึ้นมา ฉันเข้าใจคำว่าชีวิตที่มีความสุขมากขึ้น ผ่านไปเกือบเดือน เราได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่สวนเพชรแก้ว อ.ฮอด จ.เชียงใหม่ ผลการปฏิบัติธรรมดีขึ้นเรื่อยๆ ความสุขเพิ่มขึ้นเรื่อย ฉันสังเกตตัวเองว่าตั้งแต่มาเข้าโครงการ ฉันใจเย็นขึ้นมีสติมากขึ้น บางครั้งเพื่อนก็ชอบมานั่งสมาธิใกล้แล้วบอกว่านั่งใกล้ฉันแล้วนั่งสมาธิดีจริง ฉันว่ากระแสของใจส่งถึงกันได้ ถ้าเราคิดดีคนข้างๆเราเขาก็มีความสุข  ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ใครๆก็รักหลวงพ่อธัมมชโย เพราะกระแสใจที่บริสุทธิ์และความมีเมตตาของท่านได้ส่งออกมาจากการฝึกสมาธิ ฉันมีความสุขกับการฝึกสมาธิ และกิจกรรมต่างๆที่พร้อมกับฝึกใจไปด้วย ก่อนกลับจากเชียงใหม่ ฉันนั่งปฏิบัติธรรมจนรู้สึกเชื่อมั่นและเคารพศรัทธาในพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามากๆ ฉันตั้งใจว่าหลังจบโครงการไปแล้ว ฉันไปชวนเพื่อนๆมาฝึกสมาธิด้วยกัน มันมีความสุขมากเหลือเกิน ฉันซึ้งในความเมตาของหลวงพ่อธัมมชโยที่นำคำสอนของพระพุทธเจ้ามาสอนพวกเรได้พบความสุขที่แท้จริงหลวงพ่อจะถามพวกเราเสมอว่าเกิดมาทำไม พวกเราก็จะตอบว่า ทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี จบโครงการแล้ว ฉันกลับไปเรียนวิชาเคมีเหมือนเดิม และฉันก็สอบมันผ่านไปได้ วันนั้นถ้าฉันไม่ตัดสินใจเข้าโครงการ วันนี้ฉันคงเสียดายมาก เพราะสมาธิทำให้ฉันมีความคิดที่เฉียบแหลมขึ้น อ่านหนังสือก็จำได้ง่าย อารมณ์ก็เย็นลง ไม่ตะคอกเพื่อนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เห็นใจและเข้าใจเพื่อนมากขึ้น สมาธิทำให้ฉันแก้ปัญหาต่างๆผ่านไปได้ ด้วยจิตใจที่เข้มแข็ง