นั่งสมาธิแล้วมีความสุขอย่างไร

ความสุขที่ทุกคนแสวงหา ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่อยากมีความสุข แม้จะพยายามไปหาความสุขกับคนที่เรารัก ไปหาความสุขกับสถานที่ที่เราอยากไป หรือไปหาความสุขกับสิ่งของที่เราอยากได้ แต่ความสุขนั้นก็มาแค่แป๊ปเดียว แล้วก็จากเราไป แต่มีคนหนึ่ง บอกฉันว่าความสุขมันไม่ได้อยู่ไกลหรอก มันอยู่ในตัวเรานี่แหละ คนนั้นก็คือ หลวงพ่อธัมมชโย ท่านจะพูดเสมอว่า การนั่งสมาธิจะทำให้เราเจอความสุขที่แท้จริงภายในตัวเราเอง แล้วฉันก็ได้ฝึกสมาธิจนสามารถรู้สึกได้ว่า ความสุขมันอยู่ในตัวเราจริงๆ แล้วแถมยังสามารถขยายใจแผ่ความสุขออกไปยังคนรอบๆข้างได้ด้วย ยิ่งเราแผ่ความสุขความเมตตาได้มากเท่าไรความสุข ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น แล้วยิ่งถ้าเรานั่งสมาธิ แล้วใจเราหยุดนิ่งไม่มีความคิดอะไรเลย ใจเราจะโล่งว่างเบาสบาย เหมือนตัวเองลอยได้ ซึ่งความสุขแบบนี้ไม่เคยได้จากคน สัตว์ สิ่งของเลย ไม่ต้องเสียเงิน ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น แค่นั่งเฉยๆ ความสุขจากการนั่งสมาธิ ทำให้เรารักตัวเองมากขึ้น เห็นคุณค่าของตัวเอง ทำให้เรามีกำลังใจในการดำเนินชีวิต ปล่อยวางเรื่องราวต่างๆได้ง่าย ไม่เสียใจอะไรจนเกินไป แต่หลวงพ่อบอกว่า ถ้านั่งสมาธิจนเข้าถึงพระธรรมกาย ก็จะมีความสุขมากขึ้นอีก ยิ่งนั่งยิ่งมีความสุข วันนี้ฉันยังอยู่ในขั้นฝึกหัด แม้จะมีประสบการณ์ในการฝึกสมาธิอันน้อยนิด แต่อย่างน้อยใจของฉันก็เคยสัมผัสความสุขที่เกิดจากสมาธิ ความสุขที่เกิดจากตัวเอง ทำให้ฉันเชื่อมั่นคำสอนของพระพุทธเจ้ามากขึ้น และการทำพระนิพพานให้แจ้ง คนธรรมดาอย่างฉันก็มีสิทธิ์ เพียงแค่ทำใจหยุดนิ่งไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ดเหนือสะดือขึ้นมาสองนิ้วมือ เวลาที่เราฝึกสมาธิได้ผลดี เราจะรู้สึกว่า ไม่อยากได้อะไรแล้ว ขอแค่ให้ได้นั่งสมาธิ นึกถึงองค์พระในตัวของเราก็พอ  ฉันโชคดีจริงๆที่เกิดมาพบพระพุทธศาสนา และศรัทธาคำสอนของพระพุทธเจ้า ขอบคุณหลวงพ่อธัมมชโยที่เมตตาสอนพวกเราให้เข้าใจคำสอนของพระพุทธเจ้า และยำ้ให้พวกเรานั่งสมาธิจนสามารถเข้าถึงพระธรรมกายในตัวให้ได้เพื่อให้พ้นทุกข์และพบสุขที่แท้จริง

ชีวิตเด็กวัดพระธรรมกาย

หลังจากที่เรียนจบปริญญาตรีแล้ว ส่วนใหญ่ก็พากันออกหางานทำ  แต่มีเด็กบางกลุ่มที่รู้สึกว่าอยากจะเข้าวัดเพื่อมาช่วยงานพระพุทธศาสนา ฉันและก็เพื่อนๆของฉันมีความคิดคล้ายๆกัน ไม่ใช่ว่าหางานทำไม่ได้ ส่วนตัวฉันมีทางเลือกที่ดี คือ เรียนจบแล้วก็ไปอยู่อเมริกา ไปหางานทำและเรียนต่อที่โน่น ซึ่งถ้าเป็นคนส่วนใหญ่ก็คงตอบตกลง แต่สำหรับฉัน รู้สึกว่ายังไม่อยากไป เพราะรู้สึกชีวิตตัวเองผูกพันอยู่กับวัดพระธรรมกายตลอด เห็นการทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาอย่างจริงจังของหลวงพ่อธัมมชโยแล้ว รู้สึกอยากเป็นส่วนหนึ่งในงานนั้นๆ ฉันจึงตัดสินใจมาเป็นอาสาสมัครช่วยงานวัดอย่างเต็มตัว บางคนคงคิดว่าสงสัยได้ค่าจ้างเยอะสิ แต่เปล่าเลย ฉันได้ เงินเดือนเดือนละ3,000บาท กินข้าวเที่ยงที่ทางวัดจัดให้ และทำงานตั้งแต่เวลา 8.30-17.30 น. แต่รู้มั้ยแม้ดูชีวิตจะไม่หรูหรา อยากจะบอกว่าเป็นชีวิตที่มีความสุขมาก ตื่นเช้ามาฉันรู้สึกว่า ตัวเองมีคุณค่า ฉันได้ทำหน้าที่ผลิตสื่อธรรมะ ที่เนื้อหาเต็มไปด้วยคำสอนของพระพุทธเจ้า เพื่อส่งสื่อธรรมะไปยังสถานีวิทยุทั่วประเทศ เพื่อให้สถานีเปิดในต้นชั่วโมง ถ้าใครได้ฟังก็จะทำให้เกิดข้อคิดและนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ ถ้าวันไหนงานไม่มากจนเกินไปฉันก็จะได้ไปทำบุญถวายภัตตาหารเพลแด่พระภิกษุสงฆ์ พอกินข้าวเสร็จก็แบ่งเวลานั่งสมาธิสักหนึ่งชั่วโมง แล้วค่อยมารับบุญต่อ ที่วัดพระธรรมกายจะใช้คำว่ารับบุญแทนคำว่าทำงาน เพราะคำว่ารับบุญ เป็นการทำออกมาจากใจ ทำด้วยความเต็มใจ มีความสุขที่ได้ทำ แต่ทำงาน คือ ทำออกมาจากใจหรืออาจจะทำเพื่อเงิน  ฉันรับบุญถึง5โมงครึ่ง หลังจากนั้น ในตอนเย็นก็จะไปบูชามหาธรรมกายเจดีย์ ซึ่งจะมีพระอาจารย์นำทำพิธี นั่งสมาธิ รวมใจให้สงบแล้วก็นำสวดมนต์ชยันโต บูชามหาธรรมกายเจดีย์ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปกว่า1ล้านองค์  เป็นตัวแทนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นั่นคือ เราก็ได้บุญจากการบูชาพระพุทธเจ้าไปอีก ชีวิตเด็กวัดของฉันยังไม่จบ แต่นี่แค่ส่วนหนึ่ง ถ้าเทียบกับเพื่อนๆของฉัน ที่ตัดสินใจเป็นอุบาสิกา รักษาศีล8 มีกิจกรรมในแต่ละวันที่เคร่งครัดมากกว่า แต่ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะไหน แต่เราก็คือเด็กวัดพระธรรมกาย ที่มีความสุข รู้เป้าหมายชีวิตของตัวเองว่าเกิดมาทำไม ตื่นเช้ามาไม่ต้องวิ่งกระหืดกระหอบไปทำงานไหนจะเจอรถติด เจอเรื่องวุ่นวายมากมาย แต่กลับกัน ตื่นเช้ามาเราสวดมนต์นั่งสมาธิ และไปถวายภัตตาหารเช้าแด่พระภิกษุสงฆ์ ขอยำ้อีกครั้งว่าชีวิตเด็กวัดพระธรรมกายไม่ได้สวยหรูแต่มีความสุขมากๆ ติดตามชีวิตเด็กวัดพระธรรมกายของฉันได้ในตอนต่อไปนะคะ

ความกตัญญู

ความกตัญญูใครๆก็รู้จัก แต่จะมีสักกี่คนที่เข้าใจมันจริง แต่วัดพระธรรมกายทำให้ฉันซาบซึ้งคำว่า ความกตัญญู เริ่มตั้งแต่คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูงผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกาย คุณยายเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อวัดปากนำ้(สด จนทสโร) ท่านเป็นผู้ที่เชื่อฟังคำสั่งสอนของหลวงพ่อวัดปากนำ้มาก โดยเฉพาะเรื่องการฝึกสมาธิ ท่านทำตามที่หลวงพ่อสอนทุกอย่างจนเชี่ยวชาญในวิชชาธรรมกาย ก่อนที่หลวงพ่อสดจะมรณภาพก็สั่งให้คุณยายรอผู้ที่จะมาสืบทอดวิชชาธรรมกายที่วัดปากนำ้ คุณยายก็ไม่ไปไหน ทั้งๆที่จะไปไหนก็ได้ ไปตั้งสำนักเองหรือทำตั้งตัวเป็นใหญ่แต่คุณยายไม่คิดแบบนั้นยังคงทำตามสิ่งที่หลวงพ่อสดสั่งไว้ และในที่สุดหลวงพ่อธัมมชโยก็ได้มาพบคุณยายที่วัดปากนำ้จริงๆ และได้ฝึกสมาธิกับคุณยาย จนตัดสินใจบวชพระ และได้ย้ายมาสร้างวัด ที่เป็นวัดพระธรรมกายในปัจจุบัน ตั้งแต่ที่ฉันได้เข้ามารู้จักวัดพระธรรมกาย งานแรกที่ฉันเห็นความกตัญญูของหลวงพ่อธัมมชโยที่มีต่อคุณยายอาจารย์ผู้เป็นครูบาอาจารย์ของท่าน หลวงพ่อธัมมชโยได้นิมนต์พระกว่า30000วัด มารับถวายสังฆทาน ในงานสลายร่างคุณยายอาจารย์ ฉันอยู่ในเหตุการณ์วันนั้น ฉันได้เป็นอาสาสมัคร คอยต้อนรับดูแลสาธุชน พวกเรารับบุญกันตั้งแต่เที่ยงคืนก่อนวันงาน มีรถบัสเข้ามาในวัดมากมายพวกเราไปยืนต้อนรับหน้าวัด ตั้งแต่เที่ยงคืนจนถึง10โมงเช้า ช่วงบ่ายเราก็เริ่มลงพื้นที่ หน้ามหาธรรมกายเจดีย์เตรียมจัดสาธุชนลงพื้นที่ลงลานธรรมหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ เพื้อให้สาธุชนนั่งอย่างเป็นระเบียบ ช่วงเย็นพิธีถวายสังฆทานเริ่มขึ้น และก็มีพิธีอัญเชิญร่างคุณยายคือพูดง่ายว่าจะเป็นการนำศพมา แต่พิธีวันนั้นศักดิ์สิทธิ์ โลงทองคำที่มีร่างของคุณยายอาจารย์นอนสงบนิ่ง ถูกเคลื่อนย้ายมาด้วยนกยูงขนาดยักษ์ นำขบวนด้วยพระและริ้วขบวนที่อลังการ ดูงดงาม เป็นภาพที่สะกดทุกสายตาทั้งพระและญาติโยมกว่าแสนคน ทำให้นึกถึงความกตัญญูที่หลวงพ่อธัมมชโยที่มีต่อคุณยายอาจารย์ ท่านทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อให้งานนี้ออกมายิ่งใหญ่ เพื่อประกาศคุณของแม่ชีคนหนึ่งแต่สามารถสร้างวัดได้ใหญ่โตมีผู้คนศรัทธามากมายและที่สำคัญสร้างพระให้เป็นพระแท้ สร้างคนให้เป็นคนดีได้มากมายขนาดนี้ งานในวันนั้นฉันเข้าใจหลวงพ่อมากว่าท่านทุ่มเท เพราะฉันก็ทุ่มเทสุดๆเหมือนกันเที่ยงคืนของก่อนวันงานจนถึงตี1ของวันงานรับบุญเต็มที่ หลังจากนั้นหลวงพ่อธัมมชโย ท่านก็ประกาศคุณของหลวงปู่สด ขอเรียกหลวงปู่ละกัน ถนัดกว่า ด้วยการจัดโครงการธุดงค์ธรรมชัย คือให้พระกว่าพันรูปที่ฝึกตัวดีแล้วในช่วงเข้าพรรษา เมื่อออกพรรษาก็ให้ออกมาโปรดญาติโยม โดยเดินไปตามเส้นทางตามประวัติของหลวงปู่สด ตั้งแต่บ้านเกิด วัดที่บวชเรียน วัดที่บรรลุธรรม วัดที่เผยแผ่ธรรม โดยมีรูปหล่อทองคำของหลวงปู่นำขบวนพระธุดงค์และให้ญาติโยมมารอต้อนรับพระตลอดทางเดินของพระ ซึ่งสร้างความศรัทธาต่อพระพุทธศาสนาขึ้นมากมาย แต่ละสถานที่ที่ไปก็มีรูปหล่อทองคำประดิษฐานที่นั่น รูปหล่อทองคำตอนนี้มีองค์ที่8แล้ว ไม่น่าเชื่อ แต่ก็เป็นความจริง สิ่งที่หลวงพ่อธัมมชโยท่านได้ทำเพื่อต้องการประกาศคุณความดีของครูบาอาจารย์ไม่ได้หวังชื่อเสียง เราลูกศิษย์จึงเข้าใจและพร้อมออกมาแสดงความกตัญญูต่อหลวงพ่อธัมมชโยเช่นกันที่ท่านเป็นครูสอนให้เราได้เข้าใจคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า "ความดี คนดีทำง่าย คนชั่วทำยาก ความกตัญญู คนดีทำง่าย คนชั่วทำยาก"

เข้าวัดพระธรรมกายแล้วชีวิตดีขึ้นอย่างไร

ตั้งแต่ได้เข้าวัดพระธรรมกาย ก็เจอเพื่อน พี่ น้องที่เป็นกัลยาณมิตรคอยชักชวนให้ทำแต่สิ่งที่ดีมาตลอด พอได้ศึกษาคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงปู่สด จนทสโร หลวงพ่อธัมมชโย และคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ก็ยิ่งทำให้เข้าใจชีวิตมากขึ้น รู้เป้าหมายชีวิตของตัวเองว่าเกิดมาเพื่อ ทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี เผยแผ่พระพุทธศาสนา และนำคำสอนของพระพุทธเจ้าไปสู่ใจของทุกๆคน และชวนทุกคนมานั่งสมาธิ ไม่ว่าจะเป็นเชื้อชาติศาสนา เผ่าพันธ์ไหนก็แล้วแต่ ขอให้เป็นมนุษย์ ก็สามารถนั่งได้และจะพบความสุขที่แท้จริงคือพระธรรมกายที่อยู่ภายในตัวของทุกๆคน และเมื่อทุกคนพบสิ่งที่เหมือนกัน โลกจะสงบสุข จะไม่มีสงคราม ไม่มีการเบียดเบียนทำร้ายกัน หลวงพ่อธัมมชโยบอกแบบนี้บ่อยๆ แค่ได้รับรู้ว่าวัตถุประสงค์จริงๆที่วัดพระธรรมกายทำอยู่ ทำให้ฉันกลับมามองตัวเองว่าเราต้องเริ่มจากตัวเองก่อน ฉันนั่งสมาธิทุกวัน บางครั้งฉันได้ไปฝึกงานกับเพื่อน เพื่อนๆจะไปเล่นไพ่ กินเหล้ากัน แต่ฉันขอตัวกลับห้องไปนั่งสมาธิ มีเพื่อนบางคนอยากไปอยู่เป็นเพื่อน พอฉันนั่งสมาธิเสร็จแล้ว เพื่อนบอกแค่มองฉันนั่งสมาธิก็มีความสุขแล้ว ฟังแค่นี้ก็รู้สึกดี นี่แค่ดูยังมีความสุข แล้วถ้าทุกคนได้มานั่งด้วยกันพร้อมๆกันความสุขจะมากมายขนาดไหน ฉันได้ชวนพ่อแม่เข้าวัดปฏิบัติธรรม แม่เริ่มตื่นมาสวดมนต์ทำวัตรเช้า วัตรเย็น นั่งสมาธิ พ่อก็เริ่มค่อยๆเลิกดื่มเหล้า เข้าวัดทำบุญมากขึ้น เห็นชัดเลยว่าบุญที่ได้ทำบ่อยๆกับวัดพระธรรมกาย ช่วยให้ชีวิตครอบครัวของฉันดีขึ้น ทำธุรกิจก็ราบรื่น เงินทองก็มีมาให้ใช้ไม่ขาดมือ แต่บ้านเราจะไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย จะเก็บเงินไว้ทำบุญเพราะเรารู้ว่า วัดพระธรรมกายจะนำเงินที่เราทำบุญไปใช้ในงานพระศาสนาอย่างเต็มที่ เช่นโครงการบวชพระ บวชเณรเป็นแสนสร้างคนดีมากมาย เด็กดีวีสตาร์นักเรียนจากทั่วประเทศมากันเป็นแสนมาศึกษาเรื่องพระพุทธศาสนา นรก สวรรค์ ซึ่งวัดพระธรรมกายก็จัดนิทรรศการแบบสมจริงทั้งแสงสีเสียง ใช้งบเป็น100ล้านก็เป็นเงินที่พวกเราทำบุญไป เราเห็นแบบนี้ก็ปลื้ม สถานที่ต่างๆเช่น มหารัตนวิหารคด รอบมหาธรรมกายเจดีย์ก็รองรับพระที่เรานิมนต์มารับสังฆทานในวันที่22เมษายนของทุกปี 20000บ้าง 30000บ้าง โอ้โหแค่นี้ก็ปลื้มแล้ว มาวัดพระธรรมกายชีวิตเรามีคุณค่า ได้ทำสิ่งที่มีประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น ได้เป็นผู้ให้ และได้ปฏิบัติธรรมค้นพบความสุขอย่างง่ายๆด้วยตัวเราเอง

ชีวิตดีขึ้นเมื่อบุญมาถึง

ตั้งแต่เกิดมาเราก็ได้ยินคำว่าไปทำบุญ แต่ถ้าไม่ได้ศึกษาจริงๆก็คงไม่เข้าใจว่าบุญคืออะไร ทำไปแล้วได้อะไร ส่วนฉันโชคดีที่มีครูบาอาจารย์ คือหลวงพ่อธัมมชโย ท่านได้ออกมาอธิบายเรื่องของบุญให้เราเข้าใจ ท่านจะยกตัวอย่างว่า เรามีบุญมากที่เกิดมาเป็นคน และมีบุญมากขึ้นอีก เมื่อเราเกิดมาเป็นคนมีอวัยวะครบ ไม่ง่อยเปลี้ย บ้าใบ้ หรือปัญญาอ่อน หากว่าเรามีฐานะดี มีกินมีใช้ นั่นก็ยิ่งมีบุญมากขึ้นไปอีก และที่มีบุญมากที่สุดคือ ได้มาพบพระพุทธศาสนา เมื่อพบแล้วก็ยังเข้าไปศึกษา มีความคิดเป็นสัมมาทิฐิ เชื่อในคำสอนของพระพุทธเจ้า และหากเป็นผู้ชาย ได้บวชเป็นพระภิกษุสงฆ์ ตั้งใจปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ยิ่งเป็นคนมีบุญมากที่สุด หลวงพ่อ สอนให้เราเข้าใจเรื่องบุญ เปรียบเทียบบุญกับบาปให้ฟัง แล้วยังสอนอีกว่าการทำบุญมีตั้ง10วิธีคือ บุญกิริยาวัตถุ 10ประการ คือ ให้ทาน รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนา อ่อนน้อมถ่อมตน ช่วยเหลืองานเพื่อส่วนรวม อุทิศส่วนบุญ อนุโมทนาบุญ ฟังธรรม แสดงธรรม และทำความเห็นให้ถูกต้อง ฉันทำตามที่หลวงพ่อสอนทุกอย่าง ให้ได้ทุกข้อ ลองสังเกตชีวิตตัวเองว่าดีขึ้นได้เจอเพื่อนดีๆ ได้มีงาน มีเงิน ทำธุรกิจง่ายๆ มีเวลาเข้าวัดปฏิบัติธรรมโดยไม่ต้องกังวลเรื่องทำมาหากินมากนัก สุขภาพแข็งแรง ไม่ป่วยหนัก พ่อกับแม่แข็งแรงไม่เจ็บป่วย ไปเข้าวัดปฏิบัติธรรมด้วยกัน มีข้อคิดหลักธรรมดีๆมาสอนตัวเอง ให้กำลังใจตัวเองได้เสมอ เจอปัญหาหนักแค่ไหนก็นำหลักธรรมขึ้นมาพิจารณาสอนตัวเองได้ ชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้มีความสุข เป็นเพราะผลบุญที่เคยทำมาในอดีต และถึงเวลาบุญส่งผล เพราะฉะนั้นในชาตินี้ก็ต้องทำบุญให้เยอะๆไว้ เพื่อในอนาคตหรือชาติหน้าจะได้มีชีวิตที่สุขสบายแบบนี้หรือดีกว่านี้อีก

บุญที่ฉันปลื้ม

บุญนั้นไม่มีขาย อยากจะได้ก็ต้องทำเอง ชวนพ่อ ชวนแม่ไปวัด ตะละล่า เดี๋ยวพระท่านจัดให้เราเอง ฉันได้ยินเพลงนี้บ่อยๆ ร้องจนติดปาก แต่ในเรืี่องจริง การที่เราได้ไปทำบุญใส่บาตรกับพระภิกษุสงฆ์ เราก็มีความรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจสบายใจ ได้เห็นคนทำบุญ แล้วเอาบุญมาฝากเราก็อนุโมทนาบุญกับเขาไปด้วย สำหรับฉันถ้าถามว่าปลื้มบุญไหนมากที่สุด ฉันก็บอกเลยว่าปลื้มทุกๆบุญที่ทำมา แต่ที่จำได้ ก็เช่น ฉันได้ไปตักบาตรพระเป็นหมื่นรูป ในหลายครั้งและในหลายที่ ได้เห็นพระมารวมกันเยอะๆ หรือจัดถวายสังฆทานพระ20000วัด 30000วัดบ้าง ในวันที่22เมษายนของทุกๆปีที่วัดพระธรรมกาย ฉันว่าเป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก เพราะกว่าจะเตรียมงานให้เรียบร้อยก็ต้องใช้บุคลากรเป็นจำนวนมาก แต่สิ่งที่วัดพระธรรมกายจัดงานออกมาได้สำเร็จอก็เกิิดจากความเลื่อมใสศรัทธา ใครมีกำลังทรัพย์ก็นำปัจจัยมาช่วย ใครไม่มีทรัพย์ก็นำกำลังกายมาช่วย จัดสถานที่บ้าง ฉันก็เป็นคนหนึ่ง ในช่วงสมัยยังเรียนมหาลัย ฉันมาช่วยเขาเตรียมสถานที่ในการจัดงานถวายสังฆทานพระ30000รูป ทั้งเตรียมโต๊ะ เก้าอี้ ไทยธรรมต่างๆ

โดยเฉพาะการพับผ้าไตรจีวร หลวงพ่อให้พวกเราช่วยกันพับผ้าไตรซึ่งต้องใช้ความประณีตมากๆ เพราะการถวายของที่ประณีตแด่พระภิกษุ ถือเป็นการให้ความเคารพและตัวเราเองก็ได้เจอสิ่งที่ประณีต ดูแล้วสบายตาสบายใจ ฉันตั้งใจในทุกๆงาน ในบางปีก็มีโอกาสได้รับบุญนิมนต์พระภิกษุสงฆ์แถวบ้านให้ไปร่วมงานถวายสังฆทานที่วัดพระธรรมกาย ทุกสิ่งที่เราทำไปก็เพียงเพื่ออยากได้บุญ ถึงไม่มีเงินเราก็ช่วยงานพระศาสนาได้ แต่ถ้าเรามีเงินก็ดีกว่า เพราะจะได้นำเงินมาทำบุญและก็นำกำลังกายมาช่วยงานด้วย คงไม่แปลกอะไรที่หลวงพ่อธัมมชโยจะสอนให้เราทำทานอย่างเต็มที่เต็มกำลังของตนเอง เพราะการทำทาน อานิสงส์คือ ทำให้เรามีสมบัติไม่ยากจน คงไม่มีใครอยากจนอยู่แล้ว แค่ไม่มีเงินกินข้าวก็ทรมานแล้ว  พอไม่ยากจนก็มีเวลามาคิดเรื่องการทำความดีอย่างเดียว ถ้าไม่เชื่อลองดูข่าวตอนเช้าสิ ปล้นร้านทองเอาเงินไปเลี้ยงลูก ขายยาบ้าเอาเงินไปใช้หนี้ สารพัดเลยตัวการอย่างเดียวคือไม่มีเงิน ทำให้ทำบาปได้สารพัด งั้นคงไม่แปลกอะไรที่หลวงพ่อธัมมชโยจะสอนให้พวกเราทำทาน รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนา เพราะบุญอยู่เบื้องหลังความสุขและความสำเร็จ...

นั่งสมาธิแล้วชีวิตดีขึ้นอย่างไร

การได้มารู้จักวัดพระธรรมกายและหลวงพ่อธัมมชโย ทำให้ฉันสนใจการฝึกสมาธิมากขึ้น ปิดเทอมตอนเรียนมหาลัยปี2  ตอนแรกฉันตั้งใจจะเรียนซัมเมอร์ แต่พี่ๆอาสาสมัคร ชวนให้น้องๆเข้าโครงการ ธรรมทายาทหญิง โครงการนี้ถ้าเป็นของผู้ชายคือบวชพระ  ถ้าเป็นผู้หญิงก็รักษาศีล8  ปฏิบัติธรรม ตอนแรกฉันปฏิเสธเพราะยังไงก็ต้องเรียนซัมเมอร์ เพราะวิชานี้ยากมาก ใครเรียนเกษตรจะรู้กิตติศัพท์ดี เจนเคม ออเคม หรือวิชาเคมีนั่นเอง โคตรยาก เพื่อนๆลงเรียนซัมเมอร์กันหมดแล้วฉันไม่เรียนได้ไง พี่อาสาสมัครสาวสวยคนหนึ่งจาก คณะเภสัชศาสตร์ มหาลัยจุฬา มานั่งคุย นั่งเล่าว่าโครงการธรรมทายาทหญิงดี นั่งเล่าซะจนฉันยอมสมัครเข้าอบรม และยอมไปดรอบวิชาที่ลงเรียนไว้  วันแรกที่ได้เข้าโครงการ ฉันมีเพื่อนจากหลายๆสถาบันมารวมกัน แรกๆฉันก็ยังไม่คุ้น แต่เวลาผ่านไปหลายวัน พวกเราเริ่มรู้จักกันมากขึ้น พระอาจารย์จะสอนมารยาทในการรับประทานอาหารให้เรียบร้อย ระหว่างทานข้าวใจก็ทำสมาธิไปด้วย โดยนำใจตรึกนึกถึงศูนย์กลางกายไว้ พระอาจารย์บอกว่าเวลาเราปฏิบัติธรรมในรอบ เราจะได้รวมใจได้เร็วไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ต้องมานั่งปรับใจใหม่ และก็มีพี่เลี้ยงที่น่ารัก ที่คอยเล่าธรรมะดีๆให้พวกเราฟัง เราได้เรียนรู้วัฒนธรรมชาวพุทธ ได้ฝึกสมาธิอย่างจริงจัง เช้า สาย บ่าย เย็น ผลการปฏิบัติธรรมดีขึ้น ใจสงบนิ่งสบาย บางทีก็สว่างขึ้นมา ฉันเข้าใจคำว่าชีวิตที่มีความสุขมากขึ้น ผ่านไปเกือบเดือน เราได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่สวนเพชรแก้ว อ.ฮอด จ.เชียงใหม่ ผลการปฏิบัติธรรมดีขึ้นเรื่อยๆ ความสุขเพิ่มขึ้นเรื่อย ฉันสังเกตตัวเองว่าตั้งแต่มาเข้าโครงการ ฉันใจเย็นขึ้นมีสติมากขึ้น บางครั้งเพื่อนก็ชอบมานั่งสมาธิใกล้แล้วบอกว่านั่งใกล้ฉันแล้วนั่งสมาธิดีจริง ฉันว่ากระแสของใจส่งถึงกันได้ ถ้าเราคิดดีคนข้างๆเราเขาก็มีความสุข  ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ใครๆก็รักหลวงพ่อธัมมชโย เพราะกระแสใจที่บริสุทธิ์และความมีเมตตาของท่านได้ส่งออกมาจากการฝึกสมาธิ ฉันมีความสุขกับการฝึกสมาธิ และกิจกรรมต่างๆที่พร้อมกับฝึกใจไปด้วย ก่อนกลับจากเชียงใหม่ ฉันนั่งปฏิบัติธรรมจนรู้สึกเชื่อมั่นและเคารพศรัทธาในพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามากๆ ฉันตั้งใจว่าหลังจบโครงการไปแล้ว ฉันไปชวนเพื่อนๆมาฝึกสมาธิด้วยกัน มันมีความสุขมากเหลือเกิน ฉันซึ้งในความเมตาของหลวงพ่อธัมมชโยที่นำคำสอนของพระพุทธเจ้ามาสอนพวกเรได้พบความสุขที่แท้จริงหลวงพ่อจะถามพวกเราเสมอว่าเกิดมาทำไม พวกเราก็จะตอบว่า ทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี จบโครงการแล้ว ฉันกลับไปเรียนวิชาเคมีเหมือนเดิม และฉันก็สอบมันผ่านไปได้ วันนั้นถ้าฉันไม่ตัดสินใจเข้าโครงการ วันนี้ฉันคงเสียดายมาก เพราะสมาธิทำให้ฉันมีความคิดที่เฉียบแหลมขึ้น อ่านหนังสือก็จำได้ง่าย อารมณ์ก็เย็นลง ไม่ตะคอกเพื่อนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เห็นใจและเข้าใจเพื่อนมากขึ้น สมาธิทำให้ฉันแก้ปัญหาต่างๆผ่านไปได้ ด้วยจิตใจที่เข้มแข็ง

หลวงพ่อธัมมชโยที่ฉันรู้จัก

หากพูดถึงวัดพระธรรมกายก็ต้องนึกถึง เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย ซึ่งนั่นก็คือ หลวงพ่อธัมมชโย ฉันรู้จักท่านในหน้าหนังสือพิมพ์ แต่ไม่ได้สนใจเนื้อหาข่าวเท่าไร แต่ได้มารู้จักท่านจริงๆก็มาวัดพระธรรมกายได้หลายปีแล้ว ฉันเจอหลวงพ่อธัมมชโยเวลาที่ท่านลงมาสอน พวกเราในเวลา1ทุ่มของทุกวัน รู้จักในนามว่าคุณครูไม่ใหญ่และตั้งชื่อว่าโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา และฉันสมัครเป็นนักเรียนโรงเรียนนี้แบบไม่ต้องเสียเงิน แค่มีใจอยากมาฟังธรรมะก็พอ ช่วงแรกๆที่โรงเรียนเพิ่งเปิดใหม่ๆ ฉันก็หาเวลาไปเข้าเรียนที่วัดอยู่บ่อยๆ ฉันมีความสุขที่ได้ฟังธรรมะจากคุณครูไม่ใหญ่ เมื่อก่อนฉันเบื่อเวลาที่พระเทศน์นานๆ แต่หลวงพ่อทำให้ฉันชอบฟังธรรม เพราะท่านจะนำหลักธรรมออกมาพูดให้เราเข้าใจง่ายๆ แต่ว่าโดนใจได้ข้อคิดเสมอ ฉันได้รู้จักหลวงพ่อมากขึ้น ท่านมีมโนปณิธาน ที่จะให้ทุกคนได้พ้นทุกข์ พบความสุขที่แท้จริง ด้วยการปฏิบัติธรรม ท่านยอมบวชอุทิศชีวิตเพื่อพระพุทธศาสนา หากศึกษาประวัติของท่านแล้วถือว่าอนาคตทางโลก หน้าที่การงานไปได้สวยแน่นอน แต่ทำไมท่านถึงตัดสินใจบวชตลอดชีวิต พอบวชแล้วแทนที่จะนั่งปฏิบัติธรรมอย่างเดียวแบบเงียบๆ แต่ท่านกลับมาสร้างวัดพระธรรมกายเพื่อให้ พวกเราได้มาทำบุญกัน เพราะการสร้างวัดได้ใหญ่ขนาดนี้ต้องใช้กำลังใจสูงมากๆ แต่หลวงพ่อท่านไม่เคยลืมความตั้งใจของท่านเลย ยังคงทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาไปทั่วโลก หลังจากที่ฉันได้ฟังหลวงพ่อธัมมชโยสอนเรื่องบุญ บาป ทำให้ฉันเข้าใจชีวิตมากขึ้น ฉันตั้งใจปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง เริ่มหัดนั่งสมาธิให้ได้ทุกวัน จนรู้สึกว่าถ้าวันไหนไม่ได้นั่งสมาธิจะรู้สึกขาดๆอะไรไป การที่ฉันได้นั่งสมาธิตามที่หลวงพ่อธัมมชโยสอน ฉันได้พบความสุขมากขึ้นเรื่อยๆ สุขแบบเย็นๆ ฉันชอบความรู้สึกนี้มาก หลวงพ่อยำ้ให้พวกเราทุกคนฝึกสมาธิในทุกอิริยาบถ ในใจของหลวงพ่อมีแต่การฝึกสมาธิจริงๆ ส่วนเรื่องการทำทาน ก็เป็นเรื่องที่ท่านอธิบายให้เราเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง ให้เข้าใจหลักในการทำทาน และรักษาศีล ตระหนักว่าการรักษาศีล5สำคัญ และในวันพระก็ให้รักษาศีล8 ใครจะว่าหลวงพ่อยังไงฉันไม่รู้ แต่รู้แค่ว่าตั้งแต่ฉันได้นำคำสอนของหลวงพ่อไปใช้ในชีวิตประจำวัน ทำให้ชีวิตฉันดีขึ้นเรื่อยๆ พ่อและแม่ได้มาเข้าวัดปฏิบัติธรรม ธุรกิจการงานก็ดีขึ้น ชีวิตมีความสุขมากขึ้น เพราะได้พบที่พึ่งที่ระลึกของชีวิต หลวงท่านมีความเมตตากับทุกคน ท่านเคยบอกฉันว่า มีแต่มิตรไม่มีศัตรู ประโยคนี้ฉันจำได้ขึ้นใจ รอยยิ้มความเมตตาของหลวงพ่อธัมมชโยยังอยู่ในใจฉันเสมอ

อาสาสมัครวัดพระธรรมกาย

จากตอนที่แล้ว ฉันอยากมาช่วยงานวัดเป็นอาสาสมัครที่วัดพระธรรมกาย แต่ก็ไม่รู้จะต้องทำยังไง วันหนึ่งฉันได้ไปวัดแล้วมีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งมาชวนให้ฉันไปเจอกับเพื่อนๆ ซึ่งพอได้รู้จักกันแล้ว ฉันรู้สึกว่าเราเหมือนเป็นพี่น้องกัน เพื่อนกลุ่มนี้ไม่เหมือนเพื่อนที่โรงเรียนหรือที่มหาลัย เพื่อนกลุ่มนี้ชอบชวนฉันมาวัดทุกวันอาทิตย์ เราตั้งกลุ่มของพวกเราว่า เป็นอาสาสมัครเพชรต้อนรับระดับโลก ทุกวันเสาร์เย็นเราจะชวนกันมานอนค้างที่วัด เพื่อตื่นแต่เช้ามารอต้อนรับสาธุชน ที่เดินทางมาปฏิบัติธรรมที่วัดพระธรรมกาย เราจะกล่าวทักทายว่า สวัสดีค่ะยินดีต้อนรับค่ะ ทุกครั้งที่ฉันได้ไปต้อนรับสาธุชนมีความรู้สึกว่าเราเป็นเจ้าของบ้าน ดีใจที่มีคนมาบ้านเราเยอะแยะมากมาย ในช่วงสายก่อนมีการปฏิบัติธรรม พวกเราก็จะต้องไปยืนต่อแถว เพื่อรอต้อนรับพระเดชพระคุณหลวงพ่อธััมมชโย ที่ท่านจะมาเป็นประธานสงฆ์ในการนำนั่งสมาธิ ฉันได้เจอหลวงพ่อทุกอาทิตย์ แม้ท่านจะนั่งอยู่ในรถ แต่ฉันมั่นใจว่า หลวงพ่อเห็นฉัน บางครั้งฉันก็พยายามมองผ่านกระจกเข้าไป ฉันเห็นรอยยิ้มที่เมตตาของหลวงพ่อ ในช่วงเที่ยงพวกเรา ต้องไปยืนแจกถุงใส่รองเท้าหน้าห้องนำ้ เพื่อให้ผู้ที่มาเข้าห้องนำ้ได้นำรองเท้าติดตัวเข้าไปด้วย ป้องกันรองเท้าหาย หากวันไหนมีคนมาทำบุญเยอะ ห้องนำ้เกิดขัดข้อง นำ้ระบายไม่ทัน พวกเราก็ต้องช่วยกันวิดนำ้เพื้อให้ห้องนำ้ใช้ได้ปกติ สิ่งที่เราทำไปรู้สึกสุขใจ เพราะพี่ๆอาสาสมัคร มักจะเล่าให้ฟังว่า การที่เรามาเป็นอาสาสมัคร เราได้เป็นตัวแทนของหลวงพ่อธัมมชโยที่จะมาต้อนรับสาธุชน ดูแลสาธุชนให้ได้รับความสบายกาย สบายใจ เมื่อเขาสบายแล้วอารมณ์ดี เวลาปฏิบัติธรรม เมื่อเขานั่งได้ผลการปฏิบัติธรรมที่ดี เราก็จะได้บุญด้วย ฉันว่านี่ก็เป็นคุณธรรมอีกข้อหนึ่งของหลวงพ่อธัมมชโย ท่านสนใจ เอาใจใส่คนที่มาวัดปฏิบัติธรรมทุกคน ถ้าท่านแข็งแรงท่านคงมาเดินทักทายสาธุชนทุกๆคน ใครบอกว่าเข้าหาหลวงพ่อธัมมชโยยาก ไม่จริงเลย ฉันเข้าใจท่าน ท่านป่วย ท่านทำงานพระพุทธศาสนามามาก จนไม่มีเวลาพักผ่อน การได้เป็นอาสาสมัครของวัดพระธรรมกายจึงได้เป็นการช่วยงานและแบ่งเบาภาระของหลวงพ่อโดยตรง ที่สำคัญฉันได้กลุ่มเพื่อนที่เราจะชวนกันไปทำบุญ เข้าวัด ปิดเทอมเราก็จะชวนกันไปปฏิบัติธรรม ที่เชียงใหม่ มันเป็นความสนุกและมีความสุขมากๆ เวลาผ่านไปหลายปี สมาชิกแผนกเพชรต้อนรับระดับโลกของเราก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ วันนี้ฉันได้เป็นอาสาสมัครอย่างที่ตั้งใจไว้ และฉันก็เจออีกคนหนึ่งที่ทำให้ฉันได้รู้เป้าหมายชีวิตของตัวเองมากขึ้น คนนั้นคือหลวงพ่อธัมมชโย เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย......

วัดพระธรรมกายที่ฉันรู้จัก

วัดพระธรรมกายที่ฉันรู้จัก คือ บ้านหลังที่สอง เมื่อเข้าไปถึงก็รู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย เหมือนได้อยู่ท่ามกลางพี่น้องที่มีหัวใจรักพระพุทธศาสนาเหมือนกัน โดยมีหลวงพ่อธัมมชโย เป็นผู้นำ เป็นพระพ่อที่คอยให้กำลังใจลูกๆในการทำความดี หลวงพ่อสอนให้พวกเรา รักในการสร้างบารมี โดยท่านจะทำให้ลูกดูเป็นตัวอย่างโดยใช้ชีวิตเป็นเดิมพัน ในการทำงานพระพุทธศาสนา หัวใจหลวงพ่อยิ่งใหญ่มาก ท่านหวังให้ทุกคนได้พบความสุขที่แท้จริง ด้วยการนั่งสมาธิ ท่านจะยำ้อยู่บ่อยๆว่าให้พวกเรา แบ่งเวลานั่งสมาธิกันให้มากๆ มากกว่าการทำงานด้านอื่น


ท่านสอนให้พวกเรารักบุญกลัวบาป ท่านสอนว่า เรามีบุญมากที่เกิดมาเป็นมนุษย์และสามารถนั่งสมาธิจนสามารถเข้าถึงพระธรรมกายที่เป็นที่พึ่งที่ระลึกภายในตัวได้ เราจะพบความสุขอย่างแท้จริง ท่านทำให้พวกเราเห็นคุณค่าในตัวเองมากขึ้น และยังนำสิ่งดีๆเหล่านี้ไปยังทุกคนที่อยู่รอบตัวเราได้ ที่วัดพระธรรมกายมีงานบุญให้เราได้ทำอย่างต่อเนื่อง ทำให้ชีวิตของพวกเราได้นึกถึงแต่สิ่งดีๆ มีความสุขที่ได้รู้ว่าปัจจัยของพวกเราที่ถวายหลวงพ่อไปนั้น ได้นำไปใช้ในงานพระศาสนาอย่างเต็มที่ พูดถึงวัดพระธรรมกายก็ต้องนึกถึงความสุข ความสะอาด ความเป็นระเบียบ มีแหล่งเนื้อนาบุญ มีพระที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ พระแท้ มีศีลจารวัต ที่งดงาม น่าเคารพศรัทธา น่ากราบไหว้ ที่สำคัญมีมหาธรรมกายเจดีย์ซึ่งมีพระพุทธรูปเป็นล้านๆองค์ที่เกิดจากความศรัทธาในพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของสาธุชน จึงนำปัจจัยมาสร้างองค์พระเพื่อให้เป็นที่เคารพกราบไหว้ไปถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน วัดพระธรรมกายสร้างคนดีมากมาย เพราะเมื่อทุกคนเข้าใจในคำสอนพระพุทธเจ้าแล้วก็ไม่อยากมีใครจะทำบาป จึงกลับตัวเป็นคนดี แก้ปัญหาให้กับประเทศชาติได้มากมาย ฉันรักวัดพระธรรมกายจริงๆ

สิ่งที่วัดพระธรรมกายให้ฉัน

หลังจากที่ได้พบพี่สาวคนสวยแล้ว ฉันก็ได้คำแนะนำดีๆหลายอย่าง มีกำลังใจที่อยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ฉันเริ่มหัดสวดมนต์นั่งสมาธิมากขึ้น ตั้งใจเรียน และที่สำคัญไม่เที่ยว ไม่ใช้จ่ายเงินฟุ่มเฟือยเพราะต้องเก็บเงินค่าขนม เอาไว้มาเป็นค่ารถเพื่อมาวัดพระธรรมกาย ข่าวที่บอกว่าวัดจ้างคนมา ไม่เคยเชื่อเลย ฉันตั้งใจและเก็บตังค์เพื่อให้ได้มาวัดทุกๆเดือน ได้ยินผู้ใหญ่หลายคนในรถพูดถึงการมาทำบุญบูชาข้าวพระทุกอาทิตย์ต้นเดือน เขาบอกว่าได้บุญมาก ตอนนั้นก็ไม่เข้าใจ แต่รู้ว่าได้มานั่งสมาธิแล้วใจสงบ มีความสุข ฉันได้หนังสือมงคลชีวิต38ประการ จากพี่สาวคนสวย ฉันอ่านไปจนจบ ฉันเคยได้ยินพี่สาวพูดว่า อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วสามารถทำให้เปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ใช้มงคลข้อแรกคือการไม่คบคนพาล ทำให้มีความคิดปรับปรุงตัวเอง จนสามารถเลิกเหล้า หันมาสวดมนต์ นั่งสมาธิ และเป็นแบบอย่างที่ดี ให้กับฉันได้  ฉันมาวัดต่อเนื่องทุกเดือน ใกล้ถึงเวลาสอบเอ็นทรานซ์ ป้าได้นำรูปคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูงมาให้ ซึ่งใต้รูปเขียนว่าเป็นผู้สร้างวัดพระธรรมกายป้าบอกฉันว่า ให้สวดมนต์นั่งสมาธิ ทุกวัน คุณคิดเอาเถอะเด็กอายุ17 ชอบดูหนังฟังเพลงให้มาสวดมนต์ นั่งสมาธิทุกวัน ฉันได้กำลังใจจากพี่สาวคนสวย เพราะถ้าฉันเป็นเด็กดี พี่สาวคงดีใจ ฉันตั้งใจสวดมนต์ นั่งสมาธิ อ่านหนังสือเตรียมสอบ ฉันมีสมาธิในการเรียนมากขึ้น ผลการเรียนดีขึ้น จนในที่สุดฉันก็เอ็นทรานซ์ติด ฉันตั้งใจว่าถ้าได้มาเรียนใกล้วัดพระธรรมกาย ฉันจะมาเป็นอาสาสมัครช่วยงานวัดพระธรรมกาย ฉันชอบพี่ๆที่ใส่ชุดขาวๆมายืนต้อนรับพวกเรา พูดจาไพเราะ หน้าตายิ้มแย้มฉันแอบมองอยู่หลายครั้ง ว่าสักวันหนึ่งฉันจะได้มาเป็นแบบนี้บ้าง ฉันเริ่มรักวัดพระธรรมกายมากขึ้นเรื่อยๆ อยากเข้าไปศึกษามากกว่านี้ แล้วความตั้งใจของฉันจะเป็นจริงมั้ย ต้องรอวันต่อไปนะคะ

คบบัณฑิต

เช้าของอาทิตย์เดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2541 ฉันได้มาร่วมงานบุญกฐินที่วัดพระธรรมกายอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันมาด้วยความเลื่อมใสศรัทธา อยากมาทำบุญด้วยความตั้งใจสุดๆ งานบุญวันนี้คนก็มาเยอะเหมือนเดิมหรืออาจมากกว่าเดิมด้วยซำ้ แต่ฉันก็รู้สึกสุขใจเพราะแต่ละคนที่ฉันเจอ ทุกคนมีใบหน้ายิ้มแย้ม พูดจาไพเราะ เมื่อถึงเวลาปฏิบัติธรรมช่วงสายก็พากันนั่งสมาธิ เสียงเงียบกริบเช่นเคย เวลาผ่านไปจนถึง11โมงก็พักทานข้าวเที่ยง มีเวลาได้เดินดูรอบๆสภาธรรมกายสากล มีสื่อธรรมะเช่นหนังสือ หรือเทปได้ร่วมบุญเอากลับไปฟังที่บ้าน ฉันเดินเล่น เดินไปมา กำลังจะกลับไปนั่งที่แต่และแล้ว ฉันก็ได้พบกับคนนั้น คนที่ป้าพูดถึงบ่อยๆ เป็นคนที่ทุกคนรู้จักดี เธอ สวย น่ารัก สง่างามจริงๆ แถมยังเป็นคนดีอีกต่างหาก ตั้งแต่วันนั้นฉันรู้สึกเหมือนว่า ได้เจอพี่สาวที่จากกันไปนาน กลับมาแล้ว ดีใจมาก รู้สึกโชคดีที่ได้มาเจอครูที่ดี คือหลวงปู่วัดปากนำ้ และได้มาเจอพี่สาวที่แสนดีผู้ที่เป็นต้นบุญต้นแบบให้กับฉัน ดังเช่นที่เคยได้ยินกันว่า คบคนพาล พาลพาไปหาผิด คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล ใครอยากเจอบัณฑิตต้องมาวัดพระธรรมกาย.......      

เจอแล้วสิ่งที่รอคอย

เช้าวันที่10ตุลาคมพ.ศ.2541ฉันเดินทางมาถึงวัดพระธรรมกาย ป้าพาฉันไปที่สภาธรรมกายสากล มีคนมาเยอะแยะ ช่วงเช้า ช่วงบ่ายก็มีการปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิ ฉันก็ยังไม่รู้สึกอะไร แต่แค่รู้ว่าให้ทำอะไรก็ทำ พอช่วงเย็น ป้าก็พาเดินไปหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ ตอนนั้นยังเป็นพื้นทรายอยู่เลย เดินยวบไปยวบมา นั่งทำพิธีไปสักพัก ก็ได้ยินเสียงคนพูดอะไรกันดังไปหมด ป้ารีบบอกให้ฉันแหงนดูดวงอาทิตย์ ตอนแรกแสบตา แต่แปลกพอมองไปเรื่อยๆ ทำไมพระอาทิตย์เป็นกลมๆแล้วหมุนได้ หมุนตามเข็มนาฬิกา หมุนเร็วจี๋เลย และก็ซูมเข้าซูมออก มีแสงสีชมพูออกมา ตอนนั้นฉันรู้สึกตื่นเต้น และรู้สึกศรัทธาในวัดพระธรรมกายทันที ฉันมั่นใจว่าคือของจริง ตอนที่เห็นสติสัมปชัญญะ ครบ100% ฉันปลื้มมาก ฉันพยายามท่องชื่อพระรูปหนึ่งคือ พระมงคลเทพมุนี สด จนทสโร หรือหลวงพ่อวัดปากนำ้ ฉันเชื่อในอานุภาพของพระรัตนตรัย ฉันบอกตัวเองว่า ฉันจะกลับไปบอกเพื่อนๆ ชวนเพื่อนๆมาทำบุญ พอกลับถึงบ้านฉันก็ไปชวนเพื่อนให้มาทำบุญที่วัดพระธรรมกาย บางคนก็เชื่อข่าวก็ว่าสารพัด เห็นมั้ยล่ะ ถ้าไม่มาเห็นกับตาตัวเองก็ตามข่าว แต่ฉันไม่เชื่อข่าวแล้ว วัดพระธรรมกายคือที่แห่งแรก ที่ปลุกจิตใต้สำนึกของการศรัทธาในพระพุทธศาสนา อยากจะมาศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้า ฉันตั้งใจมั่นว่าฉันจะไปวัดพระธรรมกายอีกแน่นอน ฉันเริ่มอ่านหนังสือเกี่ยวกับวัดพระธรรมกายอีกครั้ง ครั้งนี้จริงจังมาก อ่านทุกเล่มที่มีในบ้าน และแล้วฉันก็ได้เจอรูปคนที่ป้าพูดถึงให้ฟังอยู่บ่อยๆ หัวใจมันหล่นวูบ นี่คือคนที่ฉันรอคอยที่จะเจอมาตลอด แต่จะเป็นใครนั้นต้องติดตามตอนต่อไป  ถ้ามีบุญที่เคยทำร่วมกันมาต่อให้ไม่อยากเจอก็จะได้เจอ แต่ถ้าหมดบุญที่ทำร่วมกันมา ต่อให้เหนี่ยวรั้งยังไงก็ไม่อยู่ คุณเชื่อมั้ยล่ะ!

ความจริงที่ต้องพิสูจน์

มาต่อกันเลย ว่าป้าจะพูดชื่อคนหนึ่งให้ฟังอยู่เสมอ แต่ตอนนั้นก็ได้แค่รับรู้เฉยๆ  จนเวลาผ่านไปเกือบปี ข่าววัดพระธรรมกายก็เริ่มโด่งดังอีกครั้งในปี2540 พ่อซึ่งเป็นคนชอบอ่านหนังสือพิมพ์ อ่านทุกหน้า รู้เรื้องและเชื่อข่าวทั้งหมด เห็นว่าฉันลูกสาวสุดที่รัก เริ่มอยากศึกษาเรื่องราวของวัดพระธรรมกาย ด้วยความเป็นห่วง จึงเก็บหนังสือทุกเล่ม ที่ทางวัดพระธรรมกายส่งมาให้ซ่อนไว้ในโรงรถ แต่ด้วยความโชคดีฉันไปเล่นแถวนั้น จึงเจอหนังสือ ทุกเล่ม แต่ละเล่มเป็นการชี้แจงเหตุการณ์เหตุผลที่ทำให้เกิดเรื่องมากมายกับวัดพระธรรมกายที่ทำให้ออกข่าวหน้าหนึ่งได้ทุกวัน แต่มีอยู่เล่มหนึ่ง แค่อ่านหน้าปกก็ตกใจแล้ว เป็นหนังสือที่บอกว่าจะมีขบวนการล้มพระพุทธศาสนา ฉันรีบเปิดอ่านแต่ตอนนั้นยังไม่เข้าใจมากนัก แต่โชคดีได้รู้ข้อมูลอีกด้านที่ไม่ใช่มาจากหนังสือพิมพ์ หรือโทรทัศน์ที่ออกข่าวว่าวัดพระธรรมกายทุกวัน ตอนนั้นฉันพอเข้าใจในระดับหนึ่ง นี่ก็เป็นข้อสังเกตอีกข้อหนึ่งว่าก่อนที่เราจะเชื่ออะไรนั้นเราต้องศึกษาข้อมูลให้ครบถ้วนแล้วค่อยตัดสินใจ แต่ก็อย่างว่ากระแสข่าวมันช่างแรงนักเวลาผ่านไปอีกเกือบปี มาในปีพ.ศ.2541 ช่วงเดือนกันยายน ข่าวออกว่าวัดพระธรรมกายไม่ดี ฉันเด็กที่ดูแต่ทีวีก็เริ่มเชื่อในใจนิดๆแล้ว พอป้ามาชวนให้ไปวัดพระธรรมกายในวันที่10ตุลาคม พ.ศ.2541 ก็เริ่มค้านในใจว่า ป้าไม่ได้ยินข่าวหรือไง จะไปทำไม คือว่าป้านั่งคุยกับแม่ แต่ฉันได้ยินแต่พอป้าพูดขึ้นมาว่ามีอัศจรรย์ตะวันแก้วด้วยนะ  ฉันรู้สึกตื่นเต้นอยากเห็นด้วยตาตัวเองว่าจะเป็นยังไง จึงบอกแม่ว่าไปวัดพระธรรมกายกันเถอะอยากเห็นอย่างที่ป้าเล่า ตอนนั้นลืมเรื่องข่าวที่ไม่ดีทั้งหมด และกำลังจะก้าวสู่ขั้นตอนการพิสูจน์ อ่านมาถึงตรงนี้อยากจะบอกผู้ที่ยังไม่เคยไปวัดพระธรรมกายว่า ให้วางใจกลางๆแล้วลองไปพิสูจน์ความจริงด้วยกัน เอาเป็นว่า การไปพิสูจน์ความจริงของฉันจะเป็นอย่างไร และใครคนนั้นที่ป้าพูดถึงเขาคือใคร โปรดติดตามกันต่อไปนะคะ

สร้างองค์พระธรรมกาย

ก่อนไปกินข้าวเที่ยงวันนี้ ก็มาต่อกันว่าเรื่องราวของฉันจะเป็นยังไงต่อไป จากคราวที่แล้วฉันได้นึกในใจว่า มาวัดแล้วสบายใจจัง ความคิดนี้ยังอยู่ในใจ แต่ด้วยความเป็นเด็กยังไม่รู้เรื่องอะไรมากนัก ผ่านไปสักหนึ่งปีละมั้ง ป้ามาอีกแล้วชวนไปกรุงเทพฯ  ไปไหนไม่รู้ แต่ที่จำได้ ฉันเห็นเด็กๆใส่ชุดขาว ถือธงมาแสดงอะไรบนเวทีไม่รู้ แล้วก็มีคนมานั่งพูดบนเวที  ตอนนั้นไม่เข้าใจอะไรเลย  แล้วก่อนกลับบ้าน เขาให้ไปรับค้อนสีทองอันหนึ่ง บอกว่าเป็นค้อนที่ตอกเสาเข็มสร้างมหาธรรมกายเจดีย์  ตอนนั้นงง  มหาธรรมกายเจดีย์คืออะไร ไม่เข้าใจ  แต่พอมาถึงบ้าน เห็นซองเอกสารสีนำ้ตาล ที่ได้มาจากวันที่ไปกรุงเทพฯ ลองเปิดอ่าน เอ๋ การสร้างพระ สวยจัง อ่านไปมา โอ้โห แค่การสร้างพระจะทำให้ชีวิตเราดีขึ้นจริงเหรอ ทำไงอ่ะอยากทำบุญนี้บ้างจังไม่มีตังค์ ไปชวนแม่ดีกว่า  ต้องบอกไว้เลย บางคนอาจจะไม่เข้าใจ เมื้อก่อนครอบครัวฉันไม่ค่อยมีตังค์นัก พ่อกับแม่เป็นครูเงินเดือนนิดหน่อย ตอนนั้นรู้สึกว่าถ้าการทำบุญสร้าองค์พระครั้งนี้จะทำให้พ่อแม่รวยขึ้น  หรือมีสิ่งดีๆเกิดขึ้น ฉันว่าก็ควรทำ  ฉันวิ่งไปบอกแม่ แม่ทำสิ แม่ทำสิ ดีนะ เราจะได้รวยขึ้น ตอนนั้นคิดแบบนั่นจริงๆ แม่บอกไม่มีเงิน แต่มารู้ทีหลังว่าแม่ก็ได้ทำไปแล้ว ครึ่งองค์รวมกับยายข้างๆบ้าน ฉันดีใจมากเลย แต่หลังจากนั้นฉันก็ได้ยินแต่ป้าเล่าเรื่องว่าไปวัดๆ ด้วยความที่ยุ่งๆเรื่องการเรียน ก็ทำให้ลืมเรื่องวัดไป แต่มีสิ่งหนึ่งที่คอยมาสะกิดใจอยู่เสมอ คือป้าจะมาพูดชื่อใครคนหนึ่ง ที่ไปวัดพระธรรมกายให้ฉันฟังเสมอ ว่าแต่เขาคนนั้นจะเป็นใคร แล้วเกี่ยวข้องอะไรกับการไปวัดพระธรรมกาย โปรดติดตามตอนต่อไป เที่ยงนี้ไปหมำ่ๆข้าวให้อร่อยกันจ้า

ครั้งแรกที่เราได้พบกัน

ครั้งแรกที่เราได้พบกัน ป้าได้เข้ามาชวนที่บ้านให้ไปวัดตอนนั่นฉันยังเด็กประมาณม.2  พอได้ยินแบบนั่นเห็นญาติลูกพี่ลูกน้องจะไปก็เลยตัดสินใจไปด้วย ครั้งแรกที่ไปถึงวัดพระธรรมกาย รู้สึกสบายใจ ป้าพาไปหาที่นั่งในสภาจาก เป็นสภาที่มุงหลังคาด้วยใบจาก อากาศเย็นสบาย  พอช่วงสาย ก็มีการปฏิบัติธรรม ฉันก็นั่งตามเสียงนำนั่งสมาธิ ทุกคนที่เคยเดินไปมาต่างก็พากันนั่งสงบนิ่ง เงียบกริบกันทั้งหมด ตอนนั้นฉันรู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก ตอนเย็นกลับบ้าน ฉันคิดในใจว่า มาวัดก็สบายใจดีนะ และเรื่องราวของฉันก็ได้เริ่มต้นขึ้น จะเป็นอย่างไรนั้นโปรดติดตามตอนต่อไปกับบทความฉันรักวัดพระธรรมกาย